|
  
|
Asa Bertrand (Bert) Segur (geboren op 24 mei 1886 te Decatur, Adam county, Indiana, als zoon van een “millwright” monteur en overleden op 17 augustus 1975 te Oak Park, Illinois, op 89 jarige leeftijd), was lid voor het leven van de Industrial Management Society. Hij behaalde het diploma van de Common School Decatur op 5 juni 1900 en het diploma Decatur High School op 20 mei 1904. Hij behaalde z’n bachelor graad aan de Purdue Universiteit, Lafayetta, Indiana, op 10 juni 1908. Hij begon zijn werkzame leven bij de afdeling Publieke Werken in Manilla op de Philippijnen. Hij studeerde later af in Civil Engineering op 13 juni 1911 door het behalen van een masters’ degree in engineering op Purdue en reisde vervolgens weer over de wereld.
In 1908 op Purdue werd over hem opgetekend:
“A. Bertrand Segur, Angola, Ind., B.S. in C.E., YMCA (2) (3) (4), C.E. Society (3).
Not the worst scab, pretty much of a goat, lots of belief in his own importance, and the distinction of being the slouchiest man in the class. He wanted a job on the Panama Canal but the chief engineer was not ready to quit yet so they had nothing to offer a man of his exceptional (?) ability and qualifications. He will probably start in as a consulting engineer.”
En: “Bert Segur is going to the Philippines” - “Thank God!”
Hij bereikte de op één na hoogste rang in “Ye nobel order of the Goats”: Grand Buttin
In 1908 was hij lid van de Civil Engineering Society; de oudste club opgericht in 1893.
Hij werd in 1911 hoofdengineer bij Morgan Engineering Co. Memphis, Tennessee, een dammen en bruggen specialist. Van 1912 tot 1916 was hij inspecteur voor efficiency voor de Chicago Civil Service Commission en gedurende 1916 - 1917 was hij weer terug in de industrie als engineer bij de Johnson Chair Co. in Chicago. Gedurende deze jaren deed hij veel ervaring op met stopwatch tijdstudies en methode analyses. In 1917 werd Segur als directeur en engineer verantwoordelijk voor industriële studies bij het “Red Cross Institute for the Blind” in Baltimore. Dit nieuwe instituut hielp blinde ex-militairen bij hun rehabilitatie. In deze hoedanigheid ontmoette hij Frank B. Gilbreth in Chicago tegen het einde van 1918, die het Instituut assisteerde in zijn functie als leger-majoor. Beiden begonnen samen te werken om bewegingspatronen vast te leggen om blinden te kunnen trainen voor arbeid in de industrie. Die samenwerking duurde ongeveer een jaar.
Van Segur is de uitspraak: “95 % of all trained workers if following the same method, will produce within 5 % of the same amount” samengevat in de “Law of Motion-Time Analysis” van Segur. Van hem is ook: “Within practical limits the times required of all expert workers to perform fundamental motions are constant.” Hij begon een uitgebreid en intensief onderzoek om zijn hypotheses te staven.
Hij stelde (in 1927) dat de methode goed moest worden gedefinieerd voordat een poging wordt ondernomen de bewegingen in tijd te analyseren: “timing without studying methods and conditions is useless”. Hij ontwikkelde een tabel van verbeteringsprincipes waarin veel van zijn basisbewegingen voorkwamen, zoals vasthouden, grijpen, voorrichten, plaatsen, vermijdbaar wachten en balance delay. Hét verbeteringsprincipe hier is de eliminatie van de linkerhand als gereedschap om vast te houden, om te gebruiken als “bankschroef”.
Werkend voor het Blinden Instituut, wilde Segur de arbeidsprestatie van de onder hem vallende gehandicapte ex-soldaten kwantificeren en vastleggen, zonder gebruik te maken van stophorloges (want verboden). Gelukkig voor hem, liet Gilbreth in zijn bewegingsstudie-films bijna altijd een klok meelopen die de tijd tot op ca 1 miljoenste uur weergaf. Zo was het voor hem makkelijk om tijden voor de therbligs vast te stellen (wellicht heimelijk). Zodoende gelukt het Segur als eerste de tijdwaarden van de standaard elementen te ordenen en een alles omvattend systeem van vooraf bepaalde tijden te ontwikkelen. Hierdoor zijn opeenvolgende bewegingen nu ook in tijd te waarderen. Hij startte dat onderzoekswerk dus al in 1919, perfectioneerde zijn systeem in 1924, stelde het ter beschikking voor “consulting” eveneens al in 1924 (net na de plotselinge dood van Gilbreth) en voltooide de ontwikkeling ervan in 1925. Tevens richtte hij in 1919 de A. B. Segur and Company op in Oak Park, Illinois, waarvoor hij meer dan 50 jaren actief bleef. In de 20-er jaren was hij ook weer verbonden aan de Purdue Universiteit. Gedurende de 20-er en 30-er jaren introduceerde Segur zijn systeem, vooral in de Amerikaanse industrie. Het systeem zou zeer gecompliceerd zijn en zou veel vaardigheid vereisen om te gebruiken. Daartegenover stelde Barnes dat het zeer accuraat en consistent was. Segur publiceerde over zijn systeem in juli 1926 onder de naam “Motion Time Analysis”, MTA. Segur stelde correct dat tijdstudie als combinatie van condities en tijden moeilijk was, tenzij men de 18 therbligs ging toepassen om te analyseren. Vanwege die relatie met Gilbreth kwamen de bewegingselementen van Segur’s systeem dan ook bijna geheel overeen met Gilbreth’s 18 basisbewegingen, waardoor er dezelfde “problemen en beperkingen” aan kleefden. (De invloedsfactoren en work-factors waren toen nog niet (geheel) bekend.) Het systeem werd op de eerste plaats gebruikt om de meest efficiente methode vast te stellen; het vaststellen van de tijd was een, welkome, bijkomende component.
Zijn MTA systeem was enkel op adviesbasis voor “zijn” engineers beschikbaar, waardoor bewijzen om zijn gegevens te onderschrijven niet zijn gepubliceerd. Meer dan tien daaropvolgende jaren heeft men zich bijna uitsluitend met Segur’s systeem moeten behelpen. Wegens de tamelijke ingewikkeldheid om het toe te passen en het geheime karakter ervan (want niet in detail gepubliceerd), is het systeem nooit op grote schaal toegepast geworden.
Op 3 november 1938 geeft hij, als president van de A.B. Segur & Company, een seminar over de voordelen van Motion Time Analysis, voornamenlijk als methode studie systeem, voor The Army Industrial College te Washington DC, getiteld “Motion Time Analysis and the Army”. Hierin valt een glimp op te vangen van zijn MTA-systeem:
- hij hint dat veel is af te leiden van de snelheid van de inpulsen via de zenuwen langs en door het lichaam, met 45
miljoenste minuut per voet,
- hij noemt het voorbeeld van een pakje sigaretten oppakken: R(8”), Gr, M(6”). Zijn tijdseenheid is zeer waarschijn-
lijk de 1/100.000ste minuut, die we even voor het gemak de Segur Eenheid, SE, zullen noemen. Voor het ge-
noemde voorbeeld analyseert hij 450 + 200 + 365 SE = 1015 SE. (Vergelijk met 0,0105 minuten van Holmes,
DWF: 120 TU, RWF: 11 RU en VWF: 13 VU).
Bij de discussie na afloop beantwoordt hij de vraag “Wat is het verschil tussen de langzaamste en snelste tijd in een groep welwillende en redelijk getrainde werkers?” met: 15%.
Segur was terughoudend om over zijn revolutionair systeem te publiceren en gaf er de voorkeur aan om er weinig mee op te vallen, zowel tegenover zijn consultancy klanten als t.o.v de vakbonden. Actief tot op hoge leeftijd op industrial engineering gebied en binnen zijn consultancy firma, was hij toch een bescheiden familie-man die graag thuis was, die het eerste PDEMT systeem ontwierp, bijkans per ongeluk. Doch zijn werk was een inspiratie voor het werk van veel beter bekend staande consultants zoals Quick, Malcolm and Duncan (die hun Work-Factor systeem publiceerden in 1938) en Maynard, Stegemerten en Schwab (die hun Methods-Time Measurement systeem weer tien jaren later in 1948 publiceerden).
Segur was vader van vijf kinderen, twee uit zijn eerste huwelijk in 1913 met Ella Martin en drie uit zijn tweede huwelijk met Charlotte Payne. Tot zijn dood bleef hij actief op het terrein van industrial engineering en had zitting in het programma van de IMS Clinic.
|
